Ο Βασίλης Ρίσβας και η Δήμητρα Σακαλή ανήκουν στην κατηγορία των συγγραφέων που προτιμούν να μην εκτίθενται πολύ δημόσια και να μένουν όσο γίνεται προσηλωμένοι στον στόχο τους: να γράφουν ωραία κείμενα, τα οποία σέβονται τον θεατή αλλά και τους ίδιους. Για τον Βασίλη Ρίσβα, όμως, είναι λίγο πιο δύσκολο… Κι αυτό γιατί πέρα από την ιδιότητα του σεναριογράφου, κρατά και αυτή του ηθοποιού όπου φέτος για 3η συνεχή χρονιά πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη παράσταση “Δείπνο Ηλιθίων”, που παρουσιάζεται στο θέατρο Κάππα. Σ’ ένα διάλειμμα από το φορτωμένο πρόγραμμα του, μίλησε στο tinasmess.gr για το “Ου φονεύσεις” και τη συνεργασία τους με το Open, την επιτυχία της παράστασης, αλλά και τα άλλα δύο θεατρικά “χτυπήματα”: Το “Άστρα να πάνε” και “Το φινιστρίνι”…
Η τηλεοπτική επιστροφή σας σηματοδοτείται με τη νέα αστυνομική σειρά «Ου φονεύσεις», που προβάλλεται στο Open…
Ναι και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Συνεργαζόμαστε ξανά με τον Πάνο Κοκκινόπουλο και την Frenzy Films (Μπέση Βουδούρη) και είναι μια ανανέωση για μας αισθητική και δραματουργική σε ότι αφορά τις αστυνομικές ιστορίες με εγκλήματα. Η σειρά δεν είναι ντοκιμαντέρ. Δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Τα σενάρια είναι πάντα προϊόντα μυθοπλασίας.
Γιατί επιλέξατε η επιστροφή να γίνει με μια αστυνομική σειρά και όχι με κάποια κωμωδία;
Μετά τους 4 κύκλους της “10ης Εντολής” συχνά συζητούσαμε με την Δήμητρα (Σακαλή) για καινούργια αστυνομική σειρά. Είναι ένα είδος που αγαπάμε. Και ο στόχος μας πάντα είναι να εξελίσσουμε τη γραφή μας, να μην μένουμε στα ίδια.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τις ιστορίες με τις οποίες θα ασχοληθείτε;
«Μ’ ενδιαφέρει να γράψω γι ΄αυτό; Μπορώ να το διαμορφώσω σεναριακά και να του δώσω την δραματουργική εξέλιξη που θα ενδιαφέρει και τον τηλεθεατή;». Αν ναι, τότε ξεκινάμε να γράφουμε. Δανειζόμαστε στοιχεία από την πραγματικότητα, από εγκλήματα που έχουν συγκλονίσει την κοινή γνώμη και δημιουργούμε μια δική μας ιστορία με σεβασμό απέναντι στα θύματα και με καμία διάθεση δικαίωσης ή εξιλέωσης των θυτών. Η μυθοπλασία είναι για μας το ζητούμενο και όχι η καταγραφή ενός εγκλήματος που έτσι κι αλλιώς έχει απασχολήσει τα media επί σειρά ετών.
- Advertisement -
Πλέον, ο κόσμος είναι πιο εξοικειωμένος με το έγκλημα;
Δεν θα έλεγα ότι είναι εξοικειωμένος. Ο κόσμος βομβαρδίζεται καθημερινά από εικόνες βίας και μια σκληρή πραγματικότητα που τον αναγκάζει πολλές φορές να μένει ψυχρός παρατηρητής, προκειμένου να διατηρήσει την ψυχική του υγεία. Αυτό δεν είναι εξοικείωση. Μάλλον άμυνα θα το έλεγα. Γι’ αυτό και μας δεν μας ενδιαφέρει όπως προείπα να κάνουμε ντοκιμαντέρ. Προσπαθούμε να εμβαθύνουμε στην ψυχολογία των ηρώων. Να εξερευνήσουμε τα αίτια που οδηγούν κάποιον στο έγκλημα.
Εύκολη ή δύσκολη απόφαση να δεχτείτε την πρόταση ενός καναλιού που αρχίζει από το μηδέν;
Μας αρέσει που συμμετέχουμε στο ξεκίνημα ενός καναλιού. Την απόφαση μας την έκανε εύκολη η επαφή, η συζήτηση και η εκτίμηση που έδειξαν στην δουλειά μας η Άλκηστις Μαραγκουδάκη και οι συνεργάτες της.
Θεατρικά τώρα, ως ηθοποιός, συνεχίζεις για 3η χρονιά στο «Δείπνο ηλιθίων»…
Ναι! Η ανταπόκριση του κόσμου είναι απίστευτη. Και μια απόδειξη ότι το κοινό ξέρει να ξεχωρίζει και να επιβραβεύει με την παρουσία του τις καλές παραστάσεις. Τις παραστάσεις που έχουν ουσιαστικά πράγματα να του πουν.
Μέσα από αυτό το έργο γίνεται ένα ξεκαθάρισμα στο ποιόν τον ανθρώπων, έτσι;
Είναι μια anti bullying κωμωδία που χειρίζεται τις σχέσεις των ηρώων με αριστοτεχνικό τρόπο οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι μια αθώα, αφοπλιστική σκέψη όπως του Πινιόν (Σπ. Παπαδόπουλος) μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στο εγωιστικό και αλαζονικό σύμπαν του μεγαλοεκδότη Μπροσάν (Δαδακαρίδης) αλλά και να οδηγήσει σε αναθεώρηση παγιωμένων και ρατσιστικών απόψεων περί ηλιθιότητας και εξυπνάδας. Ο Πινιόν με τον τρόπο του αναγκάζει τους ήρωες (Μαυρόπουλο, Ρίσβα, Σπανό, Μενενάκου, Γεωργίου) να δουν τη ζωή τους με άλλο μάτι και να αλλάξουν ριζικά.
Υπάρχει κάποιο «μυστικό» γι’ αυτή την επιτυχημένη συνεργασία;
Όλες οι επιτυχημένες συνεργασίες στηρίζονται στον αλληλοσεβασμό και στην αλληλοεκτίμηση. Στην προκειμένη περίπτωση είχα την μεγάλη τύχη να βρεθώ ανάμεσα σε αγαπημένους συναδέλφους και υπέροχους ανθρώπους.
Παράλληλα, στο Θέατρο Κάππα, παρουσιάζεται η κωμωδία καταστάσεων «Άστρα να πάνε». Πες μας δυο λόγια για αυτή τη συνεργασία…
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:30 παίζεται η κωμωδία «Άστρα να πάνε» που συνέγραψα με την Δήμητρα Σακαλή. Μια κωμωδία καταστάσεων για τις σχέσεις των σύγχρονων ζευγαριών, για την απιστία και την ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων του περιθωρίου και της διαφορετικότητας. Σε σκηνοθεσία Νίκου Μαγδαληνού. Τους ρόλους ενσαρκώνουν οι : Νίκος Μαγδαληνός, Δημητρης Μάριζας, Μάρα Δαρμουσλή, Έλενα Καστανά και Γιώργος Φλωράτος. Την μουσική της παράστασης έγραψε η Ελένη Λομβάρδου, τα κοστούμια είναι της Δομινίκης Βασιαγεώργη και το σκηνικό της Μαρίας Βασιλάκη. Όλοι αγαπημένοι συνεργάτες που μας τιμούν με την παρουσία τους στο έργο.
Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι μέσα από κωμικές καταστάσεις, περνιούνται και τα πιο ουσιαστικά μηνύματα.
Το χιούμορ ήταν, είναι και θα είναι το πιο ισχυρό όπλο απέναντι στον κυνισμό, την αγριότητα και την αναλγησία. Το χιούμορ ξεμπροστιάζει την σοβαροφάνεια και φωτίζει τα αληθινά σοβαρά πράγματα.
Όμως, υπάρχει και τρίτο θεατρικό «χτύπημα» στα σκαριά, «Το φινιστρίνι»…
Ναι άλλη μια ευτυχής συγκυρία και συνεργασία! «Το φινιστρίνι» είναι ένας θεατρικός μονόλογος μου που θα ερμηνεύσει ο Αντίνοος Αλμπάνης (από 23 Γενάρη στο «Από Μηχανής Θέατρο») σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη. Είναι μια συνεργασία που επιθυμούσα καιρό και επιτέλους προέκυψε. Το κείμενό μου το πήραν στα χέρια τους και το αγάπησαν από τη πρώτη στιγμή άνθρωποι που εκτιμώ και θαυμάζω. Για τον Πέτρο τι να πω, γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, έχουμε δουλέψει μαζί πολλές φορές, με έχει σκηνοθετήσει, έχουμε βρεθεί μαζί στη σκηνή, έχει παίξει σε σενάριό μας (Πενήντα – Πενήντα) και τώρα σκηνοθετεί δικό μου κείμενο. Νιώθω πολύ τυχερός και ευγνώμων. Ο Αντίνοος έχει παίξει σε δικά μας σενάρια και τώρα θα βρεθεί στη σκηνή ερμηνεύοντας τον μονόλογο μου. Χαρά νιώθω και ανυπομονησία!
Μαζί με τη Δήμητρα τρέχετε συνεχώς ένα… μαραθώνιο. Υπάρχει ελεύθερος χρόνος;
Χιούμορ κάνετε ε;