Για τις ολέθριες συνέπειες που έφερε στη ζωή του η εξάρτηση του από τον τζόγο, μίλησε το Σάββατο 10 Οκτωβρίου στη συνάντηση των «Ομάδων Στήριξης» στον Ιανό που διοργανώνει η Γιώτα Ζαγγανά, ο ηθοποιός Πέτρος Λαγούτης.
«Συνειδητά δεν έχω καμία σημείωση μπροστά μου» είπε ο Πέτρος Λαγούτης ξεκινώντας να μιλά για το δικό του βίωμα, « θέλω να το αφήσω να είναι πιο συνειρμικό, πιο brainstrorming» Και όντως, από την αρχή της ομιλίας του ήταν καθηλωτικός. «Κάθε εθισμός είναι ένα σύμπτωμα και δεν είναι και δεν είναι αυτός το πρόβλημα, αλλά το ίδιο το σύμπτωμα που καλό είναι να κοπεί, αλλά αν δεν αντιμετωπίσεις και όλα αυτά που σε έφεραν εκεί, αργά ή γρήγορα θα ξαναπέσεις είτε στον ίδιο, είτε σε κάτι άλλο που θα σε φέρει πάλι σε μία δύσκολη και συνήθως όταν μιλάμε για υποτροπές η θέση είναι ακόμα πιο δύσκολη, γιατί το ψυχολογικό κενό που πέφτεις και το συναισθηματικό είναι ακόμα πιο χαμηλά»
Στο τζόγο, είπε ο κ. Λαγούτης, μπορεί να μην υπάρχου ουσίες που θα πάρεις αλλά τις εκκρίνεις μόνος σου τις ουσίες που χρειάζεται ο οργανισμός, είτε ντοπαμίνη, ενδορφίνες ή οτιδήποτε άλλο. Οι λόγοι σημείωσε ο κ. Λαγούτης, για τους οποίους οι άνθρωποι υποκύπτουν στους εθισμούς ποικίλουν και είναι διαφορετικοί για τον καθένα, εγώ είμαι ένας άνθρωπος που από μικρός μου άρεσαν τα τυχερά παιχνίδια και αυτό πιθανότατα να κρύβει κάτι, πρόσθεσε με αφοπλιστικό χαμόγελο, δείχνοντας πόση δουλειά έχει κάνει με τον εαυτό του κατά τη διάρκεια της απεξάρτησης του. Περιγράφοντας το πως ξεκίνησε για εκείνον αυτό το ταξίδι του εθισμού είπε «κάποια στιγμή με τις παραινέσεις ενός φίλου, άρχισε ο τζόγος να γίνεται διαδικτυακός, αυτό μου έδινε πολλά πλεονεκτήματα εμένα, γιατί ο τζογαδόρος έχει ένα προσόν σε εισαγωγικά σε σχέση με τους άλλους εθισμούς, ο εθισμός του μέχρι ένα σημείο είναι κοινωνικά αποδεκτός, οπότε αυτό τον βολεύει, τον βολεύει πάρα πολύ, ο αλκοολικός φαίνεται, αργά ή γρήγορα θα φανεί στον κοινωνικό του περίγυρο, ο άνθρωπος που κάνει χρήση ουσιών το ίδιο, ο τζογαδόρος μπορεί να παίζει και μέχρι να φτάσει στο σημείο να πάει στην ταράτσα να μην τον καταλάβει κανείς, μπορεί στο κεφάλι του να επικρατεί μία θολούρα, να σε κοιτάει στα μάτια και να μην κοιτάει κανέναν, αλλά όλο αυτό ο κοινωνικός του περίγυρος μπορεί και να το παραβλέψει, οπότε αυτό κάνει λίγο πιο δύσκολο το να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα και να αρχίσουν οι παραινέσεις έστω από τον κοινωνικό του περίγυρο για το πρόβλημα του.
Έτσι λοιπόν κι εγώ, είπε ο Πέτρος Λαγούτης, ξεκίνησα σιγά σιγά, άρχισα να παίζω, άρχισα να παίζω όλο και περισσότερο, το πρώτο που έπαθα, το πρώτο που παθαίνει ο τζογαδόρος είναι να αρχίσει να χάνει σιγά σιγά όλο και μεγαλύτερα ποσά, δεν έχουν σημασία τα ποσά, μπορεί κάποιος να χάσει τεράστια ποσά και μπορεί κάποιος να χάσει πολύ μικρά ποσά, αλλά κι αυτός που χάνει μικρά ποσά αν για αυτόν είναι σημαντικά, είναι το ίδιο σημαντικό με κάποιον που έχασε μεγάλα ποσά.
- Advertisement -
“Tα μαλλιά μου άσπρισαν μέσα σε τρία – τέσσερα χρόνια”
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που έπαιρναν πολύ μικρό μισθό, έχαναν όλο το μισθό τους, δανειζόντουσαν ότι μπορούσα να δανειστούν και υπέφεραν τρελά, έχω γνωρίσει και ανθρώπους που έβγαζαν πολλά χρήματα, τα οποία όχι απλά δεν τους έφταναν να ζήσουν, δανειζόντουσαν τα τριπλάσια και μάλιστα όσο περισσότερα βγάζεις πιο εύκολο είναι να σε εμπιστευθεί ο άλλος και να σου δανείσει χρήματα και να μπαίνεις όλο πιο βαθιά.
Εξηγώντας αναλυτικά τα στάδια από τα οποία περνάει ο τζογαδόρος, ο Πέτρος Λαγούτης , αναφέρθηκε στην περίοδο κατά την οποία φαινομενικά ήταν καλός σύζυγος, καλός πατέρας, έκανε καλά τη δουλειά του, πήγαινε το σκύλο βόλτα το βράδυ, τους έβαζε όλους για ύπνο και το φάντασμα όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «να ανοίγει τον υπολογιστή, να παίζει ως τις έξι το πρωί, να ξυπνάει στις 9:00 και να συνεχίζει μία κανονικότητα στα μάτια των άλλων, ενώ το δικό μου κεφάλι καιγόταν, έβραζε, άλλες φορές πως θα βρω τα χρήματα για να τα βάλω στη θέση τους να μην καταλάβει κανείς τίποτα, άλλες φορές, πως θα προλάβω να πάρω εγώ το ταχυδρομείο που θα έρθει, να μη δει κανείς την πιστωτική μου κάρτα, χει σε μόνιμο άγχος ο τζογαδόρος, ένα μόνιμο στρες, τα μαλλιά μου άσπρισαν μέσα σε τρία –
τέσσερα χρόνια, ό,τι βλέπετε συμπλήρωσε με χιούμορ έγινε μέσω του τζόγου κάτι που ευτυχώς σε κάποιους αρέσει.
«Τρομερό στρες, τρομερή αγωνία, πολύ κρύψιμο και σιγά σιγά αρχίζει και φεύγει από τον δικό σου μικρόκοσμο και απλώνεται παντού, κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθείς, θα αναγκαστείς να αποκαλύψεις πράγματα, τα οποία θα τα δικαιολογήσεις όμως, λέγοντας εγώ δεν έχω πρόβλημα, έτυχε, δεν θα ξαναγίνει, μην ανησυχείς, το ελέγχω, για ένα διάστημα θα προσπαθήσεις να δείξεις ότι είσαι κοινωνικός παίχτης και ότι δεν είσαι άρρωστος, καταναγκαστικός τζογαδόρος»
Φλερτάροντας με το εμφραγμα
Για το πως διαχέεται το πρόβλημα στη ζωή κάποιου που είναι compulsive gumbler και για την μοναχικότητα του μίλησε ο Πέτρος Λαγούτης, αναφέρθηκε σε περιστατικό, όπου έχει φύγει από χώρο τζόγου άυπνος για να γυρίσει να πάρει κι άλλα χρήματα και να επιστρέψει πάλι εκεί. Συγκίνησε το κοινό και τους συνομιλητές του, περιγράφοντας πως παγώνει το συναίσθημα, πως αλλάζουν οι παρέες, πως χάνεις φίλους, πως λες ψέμματα νομίζοντας πως θα τα διορθώσεις όλα, πώς γίνεσαι δυσλειτουργικός σε όλα, πως κάνεις εκπτώσεις στη δουλειά χωρίς καμία αγάπη, σε κατάσταση απόγνωσης, με αυτοεκτίμηση στα τάρταρα, με κίνδυνο για την υγεία, όπου αναφέρθηκε σε συνομιλία του με γιατρό που έπαιζαν μαζί ο οποίος του είπε «επειδή μετράω τους σφυγμούς λόγω επαγγελματικής διαστροφής είμαστε πολύ τυχεροί που δεν έχουμε πάθει κάτι ακόμα, θα μπορούσαμε να έχουμε πάθει εγκεφαλικό,έμφραγμα», προσθέτοντας έχω δει μπροστά μου στο τζόγο να συμβαίνει αυτό στους ανθρώπους.
“Εκείνη την ώρα παίζεις όλη σου τη ζωή”
Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και μετά από μικρή παύση, ο Πέτρος Λαγούτης χαρακτήρισε το τζόγο «κλέφτη ψυχών» που κλέβει το μυαλό σου, κλέβει τον χρόνο σου, κλέβει την ενέργεια σου, κλέβει τους φίλους σου, κλέβει τους συντρόφους σου, κλέβει τα λεφτά σου, κλέβει όλο σου τον εαυτό, λέγοντας πως η πιο ολέθρια συνέπεια είναι ότι γίνεσαι ένας άλλος προοδευτικά και χωρίς να το καταλάβεις δεν έχεις καμία σχέση με εκείνον τον άνθρωπο που ήσουν πριν, με εκείνον τον άνθρωπο που μπορεί να αγαπήθηκε, να γοήτευσε στη δουλειά του ή στα ενδιαφέροντα του, δεν υπάρχει ερωτική ζωή, δεν μπορεί καμία γυναίκα ή κανένας ερωτικός σύντροφος να σου προσφέρει την αδρεναλίνη που σου
προσφέρει μία μπίλια που γυρίζει γύρω από κάποιους αριθμούς κι εκεί, εσύ, εκείνη την ώρα παίζεις όλη σου τη ζωή.
Κλείνοντας, είπε πως ο ίδιος σήμερα, τον τζόγο δεν τον θεωρεί εχθρό, αλλά σύμμαχο, μετά την απεξάρτηση «την αλλαγή σάρκας και ψυχής» όπως τη χαρακτήρισε γίνεσαι μία οντότητα με αυτοεκτίμηση, βρίσκεις μία διάθεση για τη ζωή και ξαναγεννιέσαι. Αισθάνομαι πια ότι έχω δύο γενέθλια, κατέληξε ο Πέτρος Λαγούτης, τα κανονικά μου και την πρώτη μέρα της απεξάρτησης.
Δείτε ολόκληρη την εξομολόγηση: