Η Μαριάννα Τουμασάτου, που πρωταγωνιστεί στην κωμική σειρά του ΑΝΤ1 «Ποιος Παπαδόπουλος», μάς μίλησε για τον ρόλο της, τη Μελίνα Παπαδοπούλου, τη συνεργασία της με τους συντελεστές, καθώς και για την παράσταση «Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι».
Τι ήταν εκείνο που την έκανε να πει το “ναι” στη σειρά; Τι την ενθουσιάζει στο σενάριο; Προτιμάει την κωμωδία ή το δράμα; Το θέατρο ή την τηλεόραση; Η ηθοποιός μας απαντάει σε όλα.
Τι σας έκανε να πείτε το “ναι” στο «Ποιος Παπαδόπουλος»;
Όλα. Δεν υπήρχε κάτι για το οποίο να είχα ενδοιασμό. Πρώτα απ’ όλα ήταν άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι χρόνια, άνθρωποι που τους ξέρω σε προσωπικό επίπεδο και που έχουμε μία εξαιρετική σχέση. Είναι ένα σενάριο υπογεγραμμένο από ένα συγγραφικό δίδυμο εξαιρετικό, που επίσης έχω άριστες σχέσεις, και με τον Ρίσβα και με τη Σακαλή, που είναι μοναδικοί σε ό,τι κάνουν. Άνθρωποι με χιούμορ, άνθρωποι με αισθητική, και στην παρέα τους, στην ομάδα τους. Από μόνο του είναι δύναμη. Ο Βασίλης ο Μυριανθόπουλος, που έχω συνεργαστεί μαζί του στο παρελθόν άπειρες φορές, είναι ένας άνθρωπος που μου ταιριάζει πολύ και σαν χιούμορ και σαν αισθητική και σαν ποιότητα ανθρώπου, τέχνης, τρέλας. Κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί του το κάνω με τρέλα. Είναι φυσικά και το καστ. Με τον Κρατερό Κατσούλη έχουμε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν πολλές φορές και είναι μία ευτυχισμένη στιγμή που παίζουμε ξανά μαζί. Με τη Λένα Ουζουνίδου, που την αγαπώ. Έχουμε ξαναδουλέψει και μάλιστα πέρυσι και λέγαμε «μωρέ δεν μπορεί να μας πάρουν σε μία κωμωδία» και όταν έκατσε λίγους μήνες μετά λέγαμε «Παναγία μου, το λότο».
- Advertisement -
Τι ήταν εκείνο που σας κέρδισε όταν διαβάσατε πρώτη φορά το σενάριο;
Η ατάκα, ο καλός λόγος, γιατί τα παιδιά γράφουν έναν λόγο που μιλιέται. Δεν είναι πολύ συνηθισμένο. Μπορεί να παρασυρθεί και κάποιος πολύ ταλαντούχος σεναριογράφος και η γραφή του να πάει πιο πολύ στο γραπτό λόγο και να μην είναι τόσο δυνατός ο προφορικός του. Εδώ μιλάμε για ένα αριστούργημα.
Τι σας γοητεύει περισσότερο στη Μελίνα Παπαδοπούλου – Μυρτιώτη;
Είναι μία εκκολαπτόμενη πάστα φλόρα. Είναι μία γυναίκα, η οποία θα δούμε ότι στο παρελθόν είχε πολύ έντονες στιγμές, που η επιλογή της να αλλάξει ροή ήταν η απόλυτη αγάπη της για τον Αρίστο. Είναι ένα ζευγάρι που είναι πολύ ερωτευμένο ακόμα παρά τα πολλά χρόνια γάμου. Όταν ήρθε η στιγμή της κάποτε να επιλέξει ανάμεσα στην οικογένεια και στην προσφορά – γιατί ήταν ένα πλάσμα που προσέφερε, ήταν στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα – έκανε την επιλογή της οικογένειας.
Πώς πιστεύετε ότι θα επηρεάσει τη Μελίνα η αλληλεπίδραση της με τους έτερους Παπαδόπουλους;
Έχει αρχίσει ήδη αυτή η αλληλεπίδραση. Είναι ήδη σαφές ότι ειδικά από την Περιστέρα επηρεάζεται πολύ γιατί την θαυμάζει. Θαυμάζει τον δυναμισμό της, ίσως γιατί είναι κάτι που στο παρελθόν το είχε κι εκείνη. Θαυμάζει πολύ τη δυναμική προσωπικότητα και την καλοσύνη της Περιστέρας, την ανιδιοτέλεια και την εντιμότητα του ήρωα και νομίζω ότι επηρεάζεται πάρα πολύ. Επηρεάζεται θετικά.
Σε ποια χαρακτηριστικά μοιάζετε με τη Μελίνα και σε ποια είστε τελείως διαφορετικές;
Δεν είναι κάτι που μπορεί να απαντηθεί αυτό, γιατί πολύ συχνά γίνεται αυτή η ερώτηση. Σε όλους τους ανθρώπους μπορείς να βρεις ό,τι έχεις και σε όλους τους ανθρώπους να μην βρεις τίποτα από αυτά που έχεις. Οι ήρωες τα έχουν όλα, όπως και οι άνθρωποι τα έχουν όλα. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μία συμπεριφορά στη ζωή μας που λέμε «αποκλείεται να το κάνει αυτός ο άνθρωπος» γιατί δεν κολλάει στον χαρακτήρα του. Αυτό μπορείς να το βρεις και στον ήρωα, ή να βρεις κάτι άλλο. Όλοι άνθρωποι εν δυνάμει μπορούμε να έχουμε μία συμπεριφορά μη αναμενόμενη και μη σύμφωνη με το χαρακτήρα μας, γιατί μπορεί η συνθήκη να μας προκαλέσει αυτή τη διαφορετικότητα. Οπότε μπορείς να τα βρεις όλα και να μην βρεις τίποτα.
Πώς είναι μία μέρα στα γυρίσματα κι η συνεργασία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς;
Είναι λίγο λούνα παρκ, γιατί υπάρχει μία περιρέουσα τρέλα ευχάριστη, όχι φασαρία και κούραση, αλλά μία ευχάριστη διάθεση. Δεν είναι δύσκολο στη συνθήκη, στο κλίμα που επικρατεί να έχεις τη διάθεση της κωμωδίας. Πολύ συχνά ξεσπάμε σε γέλια. Είναι φορές που πρέπει να ξαναπάει το πλάνο, γιατί μία ατάκα ενός ήρωα και τόσο καλά ειπωμένη από τους υπέροχους συναδέλφους να μην σου επιτρέπουν να αντισταθείς στο γέλιο. Το αντιμετωπίζεις ξαφνικά ως θεατής και αρχίζεις και κακαρίζεις. Έτσι απλά.
Τα τελευταία χρόνια έχετε συμμετάσχει κυρίως σε δραματικές σειρές. Πώς νιώθετε που ξανακάνετε κωμωδία;
Μετά από τη διακοπή της εγκυμοσύνης και της γέννας κι όλα αυτά με κωμωδία γύρισα, με τους «Συμμαθητές», τα «Κάτι χωρισμένα παλικάρια» και μετά προέκυψε το «Γυναίκα χωρίς όνομα», που ήταν δύο χρόνια, και μετά την παύση του κορονοϊού ήταν και το «Μόλις Χθες». Ήταν βαριά, επειδή τα δραματικά σε πλακώνουν πολύ, τουλάχιστον εμένα και μου κοστίζει λίγο περισσότερο, παρόλο που ήταν υπέροχες δουλειές και οι δύο, της ευχαριστήθηκα ομολογουμένως πολύ. Όμως, δεν παύω να είμαι λάτρης της κωμωδίας, γιατί ακόμα και στα δύσκολά μου, καταφεύγω στο χιούμορ. Επειδή ό,τι παίζω το παίρνω πολύ βαριά, δεν έχει σημασία αν παίζω τον ρόλο μου καλά ή όχι, αλλά σίγουρα παίζω με την ψυχή μου. Αυτό όταν είναι στο δραματικό, το να κλαίω και να κοπανιέμαι και να αισθάνομαι δύσκολα ως ηρωίδα τόσες ώρες τη μέρα με πλακώνει και θέλω παύσεις ανάμεσα από τα δραματικά. Δεν είναι ότι δε θέλω να ξανακάνω δραματικό προς Θεού, αλλά χρειάζεται τόσο πολύ η ανακούφιση και η γαλήνη της κωμωδίας.
Μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε δράμα ή κωμωδία;
Όχι, είμαι 60-40, για να μην πω 70-30. Θέλω και τα δύο, γι’ αυτό όταν ξεκίνησα την καριέρα μου δεν ήθελα να κάνω ούτε μόνο δραματικά ούτε μόνο κωμικά. Στην Ελλάδα το έχουμε αυτό, όταν δούμε κάποιον να κάνει κάτι του κολλάμε και την ταμπέλα και τον αφήνουμε στη μοίρα του. Δεν ήθελα να μου συμβεί αυτό, γι’ αυτό όταν μου δινόταν η δυνατότητα να έχω εναλλαγές, μέσα στα κριτήρια των επιλογών μου ήταν σαφώς η διαφορετικότητα του είδους.