Μια εταιρεία είναι ένας μικρόκοσμος, μια μικρογραφία της κοινωνίας. Όπως συμβαίνει σε κάθε μικρόκοσμο, αναπτύσσονται συμπεριφορές και συνήθειες που εξ ορισμού έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι εταιρείες έχουν ευθύνη απέναντι στην κοινωνία. Η φύση της εργασίας των ανθρώπων μας καθορίζει την ενδοεταιρική μας κουλτούρα. Στην Εταιρεία Διανομής Αερίου Αττικής η ασφάλεια του δικτύου φυσικού αερίου για τους συνανθρώπους μας έχει πρωταρχική σημασία. Είναι μια αρχή. Έχω ευθύνη απέναντι στους συνανθρώπους μου. Είναι προτεραιότητα που αναδεικνύει πρόσωπα και συμπεριφορές. Είναι μια κουλτούρα που αναδεικνύει ανθρώπους.
Ένας από τους ανθρώπους που επέλεξαν να υποστηρίξουν στην ΕΔΑ Αττικής στo πλαίσιo της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης είναι ο Παραολυμπιονίκης αθλητής Κωνσταντίνος Βέλτσης. Ο Κωνσταντίνος έχασε το αριστερό του πόδι σε τροχαίο ατύχημα τον Μάρτιο του 2009. Κύρια απασχόλησή του πριν και μετά το ατύχημα ήταν η ζαχαροπλαστική καθώς είχε τελειώσει την αντίστοιχη σχολή και εργαζόταν σε μια οικογενειακή επιχείρηση (εργαστήριο ζαχαροπλαστικής). Το 2015 αποφάσισε να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό και συγκεκριμένα με το στίβο και το άλμα εις μήκος. Μέσα σε έξι μήνες και με τη βοήθεια του προσθετικούμέλους Cheetah κατάφερε επίτευξηορίου στο άλμα εις μήκος για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Ντόχα του Κατάρ. Το 2016 κερδίζει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στα 100μ., καταλαμβάνει τη 2η θέση στο άλμα εις μήκος και παίρνει την πρόκριση για τους Παραολυμπιακούς του Ρίο. Στο Ρίο καταλαμβάνει την 5η θέση με την ομάδα της σκυτάλης στα 4×100μ. και τη 12η θέση στο άλμα εις μήκος. Στόχος πλέον τουΠαραολυμπιονίκη Κωνσταντίνου Βέλτση είναι το Παγκόσμιο του 2019 και η Παραολυμπιάδα του Τόκυο το 2020.
Η προετοιμασία για τους αγώνες είναι μια διαρκής διαδικασία. Είναι ένας αγώνας με ένα σώμα που συμπληρώνεται από ένα τεχνητό μέλος. Ο αγώνας όμως του Κωνσταντίνου δεν περιορίζεται μόνο μέσα στα στάδια. Βρίσκεται κοντά σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τον ακρωτηριασμό. Πηγαίνει σε νοσοκομεία και συμπαρίσταται σε ανθρώπους που περνάνε τα ίδια. Μερικές φορές δεν χρειάζεται καν να μιλήσει σε παιδιά σε νοσοκομεία που αρχίζουν να αναρρώνουν και προσπαθούν να βρουνδυνάμεις για να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα πραγματικότητα στη ζωή τους. Αρκεί να δείξει το προσθετικό πόδι του για να επικοινωνήσει με τα ακρωτηριασμένα παιδιά. Ο Κωνσταντίνος γνωρίζει πόσο σημαντική είναι η ασφάλεια και τι συνέπειες έχει η αμέλειά της. Γνωρίζει επίσης πως ότι κι αν συμβεί ο άνθρωπος έχει τις δυνάμεις να το ξεπερνά, να ανακάμπτει υπό εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες. Με μεγάλη δυσκολία στην αρχή, όρθιος και χαμογελαστός σήμερα!