Το να είσαι αδέσποτο ζώο στην Ελλάδα είναι καθημερινή μάχη. Πραγματική μάχη. Ειδικά από τον εγκλεισμό της πανδημίας και μετά, ο κόσμος νομίζει ότι βρίσκεται σε βιντεοπαιχνίδι: Ότι όλοι έχουμε και άλλες “ζωούλες” και άλλες ευκαιρίες…
Έχει “ξαμοληθεί” τόσο μένος που το βλέπουμε και απέναντι στον συνάνθρωπο αλλά και στα αδέσποτα που είναι πιο απροστάτευτα και όσο να πεις δεν έχεις και τόσες επιπτώσεις αν τα βασανίσεις και λιγάκι…ε;
Το κείμενο αυτό γράφεται με αφορμή τη δολοφονία ενός αδέσποτου σκύλου που λέγεται ότι έγινε από ανήλικους, καθώς στην περιοχή βρίσκονται πολλά σχολεία. Από την άλλη λέγεται ότι έχουν βρεθεί στην ίδια περιοχή του Βόλου πριν λίγο καιρό και μαχαιρωμένες γάτες με χειρουργικό τρόπο. Δε βαριέσαι…
Δεν είναι έτσι όμως: Έρευνες έχουν δείξει ότι ο άνθρωπος που κακοποιεί, δολοφονεί, βασανίζει ζώο, κάποια στιγμή δεν θα διστάσει να το κάνει ή το κάνει ήδη και σε ανθρώπους…
- Advertisement -
Το παραπάνω το λέω, σε περίπτωση που δεν σας νοιάζουν τα αδέσποτα, για να σκεφτείτε ότι ήδη ταλαιπωρούνται για να βρουν μια γουλιά καθαρό νερό και λίγο φαγητό, καθώς τις περισσότερες φορές κάποιος “καλός” συμπολίτης μας, δεν αντέχει τα μπολάκια που βάζουν εθελοντές και τα πετάει ή ζώα συντροφιάς που έχουν μάθει σε σπίτι, εγκαταλείπονται γιατί έπαψαν να είναι χαριτωμένα κουτάβια ή γατάκια.
Το παραπάνω το λέω, γιατί επιτέλους θα πρέπει να ασχοληθούν οι δήμοι με την περίθαλψη,στείρωση και τη δημιουργία καταφυγίων, υπό προϋποθέσεις με πρόθεση την υιοθεσία.
Τέλος, το παραπάνω το λέω μπας και αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και βγαίνουμε στο μπαλκόνι ή στην πόρτα μας, όταν ακούμε γατιά να κλαίνε από κάδους, σκυλιά να ουρλιάζουν από πόνους και να κάνουμε κάτι: να μιλάμε με φιλοζωϊκές ή με το τομέα Αστικής Πανίδας κάθε δήμου ή να καλούμε αμέσως την αστυνομία αν πρόκειται για κακοποίηση, καθώς είναι πια ποινικό αδίκημα με αυτόφωρη διαδικασία.
Φυσικά αν θέλετε να βοηθήσετε επίσης μπορείτε να βρείτε τη φιλοζωϊκή της περιοχής σας αλλά και να μιλήσετε με τον δήμο σας, απαιτώντας να μάθετε τι πλάνο υπάρχει για τα αδέσποτα και να δηλώσετε εθελοντής.
Γιατί στους καιρούς που ζούμε, κάθε μέρα πρέπει πια να προσπαθείς…
Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής.
Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα.
Με το δικό σου βλέμμα…*
(*από τον αγαπημένο Χρόνη Μίσσιο)